Από το Peadoodles, η Lisa Slavid.
Η ενθάρρυνση είναι μεγάλη υπόθεση, σωστά; Μόλις ολοκλήρωσα ένα διαδικτυακό μάθημα που χρησιμοποιούσε το Blackboard Collaborate. Εάν δεν είστε εξοικειωμένοι με αυτό, πρέπει πραγματικά να ξέρετε ότι είχαμε τη δυνατότητα να συνομιλούμε μέσω instant messenger για τους σκοπούς αυτής της ανάρτησης. Κάνει μακριά περισσότερο από αυτό, φυσικά, αλλά οι συνομιλίες στο διαδίκτυο είναι το επίκεντρο εδώ.
Υπάρχουν μερικά άτομα στην τάξη μου που έκαναν α ισχυρός προσπάθεια να ενθαρρύνει όλους τους άλλους. Έστειλαν, «Γεια! Καλή δουλειά!“ ή „Αυτό είναι ένα καλό σημείο!“ τακτικά. Στα μέσα του εξαμήνου ο καθηγητής μας το σχολίασε για πρώτη φορά. «Είστε όλοι πολύ ενθαρρυντικοί μεταξύ σας. Μου αρέσει να το βλέπω στο chat room. Με γυρίζει πίσω στα μεταπτυχιακά φοιτητικά μου χρόνια. Η σχολή δεν αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον έτσι για κάποιο λόγο». Μια γρήγορη αναζήτηση στο Google το έκανε να φαίνεται ακόμα πιο ζοφερό. Η επαγγελματική ενθάρρυνση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό, παρά τις επιθετικές μας συμπεριφορές.
Είναι αυτό αυστηρά θέμα σχολής;
Σύντομη απάντηση: όχι. Οι παρατηρήσεις σχετικά με την έλλειψη ενθάρρυνσης στον ακαδημαϊκό χώρο έριξαν το σωρό σκέψεις μου για λίγα λεπτά εκείνο το βράδυ. «Γιατί τα μέλη ΔΕΠ δεν ενθαρρύνουν το ένα το άλλο;» Σκέφτηκα. Μου έκανε εντύπωση επίσης ότι για αυτό φταίνε και επαγγελματίες που δεν είναι καθηγητές ανώτερης εκπαίδευσης. Στο κολέγιο, μαθαίνουμε τη σημασία της συνεργασίας με συνομηλίκους για να τα βγάλουμε πέρα, ακόμη και να πετύχουμε, τόσο εντός όσο και εκτός της τάξης. Έχουμε διδαχθεί από τότε πρώτη μέρα χρυσό αστέρι #1 ότι η ενθάρρυνση είναι ζωτικής σημασίας για τα θετικά συναισθήματα. Γιατί μόλις διασχίσουμε τη σκηνή, αφήνουμε πίσω το πνεύμα συνεργασίας μας;
Ρώτησα μερικούς ανθρώπους για τις σκέψεις τους σχετικά με αυτό το ζήτημα, την ενθάρρυνση στον ακαδημαϊκό χώρο και τις φοιτητικές υποθέσεις, και η συναίνεση είναι ότι τα μεμονωμένα διακυβεύματα είναι πολύ υψηλά για να σταματήσουν και να χαϊδέψουν κάποιον άλλο στην πλάτη. Οι στόχοι πρέπει να επιτευχθούν, τα στρατηγικά σχέδια πρέπει να εφαρμοστούν και τα ερευνητικά ερωτήματα δεν απαντούν από μόνα τους. το καταλαβαίνω. Ωστόσο, δεν χρειάζεται κάποιος προχωρημένος βαθμός για να ξέρει ότι ένα απλό, „Γεια σου, τα πας τέλεια!“ μπορεί να τονώσει τη διάθεση και ακόμη και την αυτό-αποτελεσματικότητα ενός ατόμου.
Προχωρώντας μπροστά…
Καθώς περνάμε το υπόλοιπο του 2016 για να χαλαρώσουμε και να σκεφτούμε, θέλω να σας ζητήσω από όλους να κάνετε το εξής. Θεωρήστε το ως μέρος του δικού σας άλλα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί στη συμβολή σας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. σε θέλω να φιλοφρόνηση κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πείτε σε κάποιον ότι προσέξατε πόσο σκληρά δούλεψαν αυτό το εξάμηνο. Δείξτε ενδιαφέρον για τη δουλειά του/της και ενημερώστε τους ότι τα πάνε περίφημα. Προσφέρετε συμβουλές! Ό,τι κρίνετε κατάλληλο, απλώς κάντε το και μην σταματήσετε ποτέ να συνεργάζεστε με γνήσιο τρόπο. Εάν φοράτε παρωπίδες και εστιάζετε αποκλειστικά στο ταξίδι σας, είστε δεν να πάρει το μέγιστο από το γήπεδο.
Μην περάσετε την καριέρα σας και μην προσγειωθείτε σε ένα σημείο όπου αναπολείτε τις μέρες που οι άνθρωποι ενθάρρυναν ο ένας τον άλλον.
> ΜΠΟΝΟΥΣ <
Podcast με τον Kyle James για τη σταδιοδρομία ηγεσίας σπουδαστών
