Η Σιγκαπούρη μπορεί να βιώνει επί του παρόντος αύξηση των πληθυσμών τρωκτικών λόγω του αυξανόμενου ανθρώπινου πληθυσμού (επομένως αφθονίας τροφής και στέγης), ωστόσο, θα πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς καθώς αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με ορισμένες από τις παρακάτω εργασίες ελέγχου παρασίτων…

Πίνακας περιεχομένων

• Ξεριζώνοντας τους Αρουραίους
• Οι Αργεντινές Πανούκλες
• Τέσσερα μικρά παράσιτα, μια μεγάλη αποτυχία

Τα νησιά των αρουραίων. ένα δυσάρεστο παρατσούκλι για ένα μέρος που κατακλύζεται από άσχημα πλάσματα. Βρίσκονται στη νοτιοδυτική Αλάσκα, τα Αλεούτια νησιά μολύνθηκαν από αρουραίους όταν ένα αλιευτικό σκάφος έφτασε στην ακτή και εισήγαγε κατά λάθος τον πληθυσμό στο οικοσύστημα το 1780.

Με λίγους φυσικούς θηρευτές, ο πληθυσμός των αρουραίων άκμασε και αριθμούσε χιλιάδες, αποδεκατίζοντας τον αριθμό των τοπικών θαλασσοπούλων.

Ένα επεμβατικό παράσιτο, οι αρουραίοι καταγράφηκαν από μεταγενέστερα ταξίδια σε όλο τον 19ο αιώνα και συνεχίστηκαν μέχρι τον 21ο.

Ενοχλημένη από τη μάστιγα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνεργάστηκε με τοπικές ομάδες προστασίας και ξεκίνησε ένα έργο 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων που περιελάμβανε τεχνολογία αιχμής και χημικά κόλπα.

Οι αρουραίοι είναι έξυπνα πλάσματα. Εάν ένα τρόφιμο φαίνεται δηλητηριώδες, ο υπόλοιπος πληθυσμός θα το αποφύγει. Για να ξεγελάσουν τα τρωκτικά, οι επιστήμονες τοποθέτησαν μια τοξίνη βραδείας δράσης σε σφαιρίδια δημητριακών, η οποία θα χρειαζόταν πέντε ημέρες για να δράσει. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο πληθυσμός των αρουραίων πέθανε υπόγεια στα λαγούμια τους, αποκαθιστώντας το φυσικό οικοσύστημα.

Τα παράσιτα είναι επεμβατικά και, όταν αφεθούν ανεξέλεγκτα, μπορούν να προκαλέσουν όλεθρο σε ολόκληρα νησιά.

Η Αργεντινή είναι ένα έθνος της Νότιας Αμερικής που αντιμετωπίζει ετήσια προβλήματα ακρίδας λόγω του θερμού, υγρού κλίματος και της αγροτικής οικονομίας. Οι ακρίδες αναπαράγονται στα δάση, απλώνουν τους απογόνους τους κάθε χρόνο και κάνουν επιδρομές σε φάρμες για τροφή. Ωστόσο, οι προηγούμενες εξεγέρσεις δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με την επιδημία που έπληξε το έθνος το 2016.

Σύννεφα από ακρίδες που κυμαίνονταν από τέσσερα μίλια πλάτος έως δύο μίλια σε ύψος μπορούσαν να φανούν σε όλη τη βόρεια Αργεντινή και ήταν άρρωστα για τους αγρότες που σύντομα βρήκαν τα σπίτια τους περιτριγυρισμένα από μικρά.

Οι υποκαπνιστές σε 66 κομητείες πέρασαν ένα μήνα δουλεύοντας για τη Senasa – το αργεντίνικο γεωργικό γραφείο.

Εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια δαπανήθηκαν για την καταπολέμηση της πανώλης προτού προλάβει να πέσει στους αγρότες, γλιτώνοντάς τους την απώλεια καλλιεργειών αξίας εκατομμυρίων.

Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το τέλος για την Αργεντινή. Παρά τις προσπάθειές τους, οι υποκαπνιστές έχασαν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού. Ελικόπτερα κλήθηκαν να διαδώσουν φυτοφάρμακα σε όλη την ύπαιθρο, προσθέτοντας ακόμη περισσότερα έξοδα στην ήδη δαπανηρή προσβολή. Το πρόβλημα της Αργεντινής είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας απλής αρχής: μην αφήνετε έναν πληθυσμό παρασίτων να αυξάνεται εκτός ελέγχου.

Οι καλές προθέσεις μπορεί να έχουν άσχημα αποτελέσματα. Το 1958, ο ηγέτης Μάο Τσε Τουνγκ παρουσίασε την εκστρατεία «Τέσσερα παράσιτα» που είχε σχεδιαστεί για να στοχεύσει τέσσερα πλάσματα που εξαπλώνουν ασθένειες και κατέστρεψαν τις καλλιέργειες στην Κίνα. Τα κουνούπια, τα τρωκτικά και οι μύγες ήταν κοινά παράσιτα που εξαλείφονταν μέσω παγίδων και δηλητηρίου.

Τα σπουργίτια ήταν το τέταρτο «παράσιτο» αλλά θα είχαν δραστικές συνέπειες.

Οι άνθρωποι κατέστρεφαν φωλιές και μωρά σπουργίτια, πυροβολούσαν τα πουλιά ή τα εμπόδιζαν να κοιμηθούν χτυπώντας τα τύμπανα μέχρι να πέσουν νεκρά από τον ουρανό. Η κλίμακα αυτής της επιχείρησης ήταν τεράστια – πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες εργασίες ελέγχου παρασίτων στην ιστορία. Εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν σε διαγωνισμούς για να δουν ποιος θα μπορούσε να εξαλείψει τα περισσότερα παράσιτα. οι νικητές βραβεύτηκαν.

Μέχρι το 1960, είχε προκληθεί σοβαρή οικολογική ζημιά. Το ρύζι, η βασική καλλιέργεια, μαράθηκε και καταστράφηκε από ορδές εντόμων που δεν είχαν πλέον τον φυσικό τους θηρευτή, τα σπουργίτια. Η κακή καταπολέμηση των παρασίτων, σε συνδυασμό με την κακή χρήση φυτοφαρμάκων και την αποψίλωση των δασών, οδήγησε σε λιμό που σκότωσε 20-40 εκατομμύρια ανθρώπους.

Ένα σημαντικό μάθημα μπορεί να αντληθεί εδώ: η καταπολέμηση των παρασίτων πρέπει να αφεθεί στους επαγγελματίες.

Εάν έχετε προσβολή από παράσιτα που είναι πέρα ​​από τον έλεγχό σας ή άλλοι πάροχοι ελέγχου παρασίτων δεν έχουν δώσει αποτελεσματικές λύσεις, επικοινωνήστε μαζί μας. Υπάρχει ένας λόγος που το σύνθημά μας είναι: «Όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, το Killem επικρατεί». Είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να παρέχουμε τις πιο αποτελεσματικές και λιγότερο ενοχλητικές λύσεις στα προβλήματα των παρασίτων σας.