Ήταν γύρω στις 10 το πρωί όταν με χτύπησε. Η μέρα μου ξεκίνησε όπως οι περισσότερες μέρες που είχα τους προηγούμενους μήνες. Οδηγώ τον σύντροφό μου στη δουλειά, πηγαίνω σπίτι, φτιάχνω καφέ και πρωινό και ακούω ένα podcast το πρωί. Τότε, φαινομενικά από το πουθενά, με χτύπησε σαν σφυρί: σήμερα ήταν η έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς των περισσότερων ανθρώπων. Και δεν είχα δουλειά. Νωρίτερα μέσα στη χρονιά, είχα λήξει το συμβόλαιό μου στη δεύτερη επαγγελματική μου θέση και πέρασα το καλοκαίρι αναζητώντας κάθε ευκαιρία να συνεχίσω να εργάζομαι σε κολέγιο ή πανεπιστήμιο.
Τίποτα δεν είχε βγει ακόμα, αλλά προσπάθησα πολύ σκληρά να παραμείνω αισιόδοξος. Εκείνη τη μέρα, μετά από εκείνη τη στιγμή, ένιωσα αρκετά ηττημένος. Αναρωτιόμουν αν εξακολουθούσα να υπολογίζω ως επαγγελματίας φοιτητικών υποθέσεων, αμφέβαλα ότι θα έβρισκα ποτέ ξανά δουλειά και αναρωτιόμουν αν το να πάω στο μεταπτυχιακό ήταν χαμένο. Έκλαψα, ένιωσα θυμό με το προηγούμενο τμήμα μου που με πέταξε έξω, ένιωσα θυμό με όλους όσους με είχαν απορρίψει από μια θέση, έκλαψα περισσότερο και πνιγόμουν. Για πολλή ώρα βούλιαξα.
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι συνέβη κάτι που άλλαξε ως δια μαγείας τις συνθήκες μου, ότι μια θέση έπεσε στην αγκαλιά μου και έκανα ανάκαμψη σε μια τέλεια τροχιά καριέρας. Αλλά δεν μπορώ. Δεν είχα δουλειά πλήρους απασχόλησης για περίπου εννέα μήνες. Τελικά εξασφάλισα έναν ενδιάμεσο ρόλο, ο οποίος οδήγησε σε μια άλλη προσωρινή περίοδο περίπου την ίδια περίοδο που άρχισα να επιστρέφω στο σχολείο. Ως διδακτορικός φοιτητής, δούλεψα μεταξύ δύο και τεσσάρων συναυλιών μερικής απασχόλησης/φοιτητών/μικρών ωρών. Αποφοίτησα τον Μάιο και έψαχνα για ρόλους ως μέλος ΔΕΠ ή ως επαγγελματίας φοιτητικών υποθέσεων.
Από τη δημοσίευση, δεν έχω προσφορά εργασίας. Τα περισσότερα σχολεία του εξαμήνου έχουν ξεκινήσει τα ακαδημαϊκά τους χρόνια. Ωστόσο, δεν μοιράστηκα την εμπειρία μου για να νιώθουν άσχημα οι άλλοι για μένα. Το γράφω για όλους τους άλλους που μπορεί να βιώνουν αυτές τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες αυτή τη στιγμή.
Πρώτο και κύριο, δεν είσαι μόνος σε αυτό. Μπορεί να σου φαίνεται έτσι, αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν είσαι. Υπάρχουν πολλά άλλα άτομα στον τομέα που βλέπουν επίσης αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τη μετακόμιση και δεν λαμβάνουν απαντήσεις στα επακόλουθα email τους από συνεντεύξεις που είχαν πριν από εβδομάδες. Νιώθουμε τη δική μας εκδοχή αυτού που νιώθετε. Πιθανότατα έχετε επίσης ανθρώπους γύρω σας που νοιάζονται πολύ για εσάς και θέλουν να σας υποστηρίξουν. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουν πλήρως τι βιώνετε, ακόμα κι αν δεν μπορούν να σας το φτιάξουν, εξακολουθούν να θέλουν να είναι δίπλα σας με όποιον τρόπο μπορούν.
Παρακάτω θα μοιραστώ μερικά πράγματα που με βοήθησαν πολύ σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Ελπίζω ότι όποιος βιώσει αυτήν την εμπειρία μπορεί να βρει κάποια διορατικότητα ή βοήθεια.
Διατηρήστε την αίσθηση του σκοπού σας.
Θυμηθείτε γιατί θέλατε να εισέλθετε σε αυτό το πεδίο. Επισκεφτείτε ξανά ένα διάβασμα από το μεταπτυχιακό σας πρόγραμμα ή ένα αναμνηστικό από έναν πρώην συνάδελφο ή μαθητή. Σκεφτείτε το, βρείτε τη σύνδεσή του μαζί σας αυτή τη στιγμή. Πολλές από αυτή την εμπειρία θα σας κάνουν να θέλετε να αποσυνδεθείτε από το πεδίο, αλλά το να κρατάτε αυτό που σας έκανε να θέλετε να το κάνετε αυτό θα σας βοηθήσει να συνεχίσετε.
Μείνετε συνδεδεμένοι με τη δουλειά και τους ανθρώπους.
Το Facebook και οι listservs μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό, αλλά μπορεί επίσης να είναι πηγή πόνου ή δυσφορίας. Ίσως, θα ήταν καλύτερο να επανασυνδεθείτε με μέλη της κοόρτης, μέλος ΔΕΠ ή πρώην συνάδελφο. Όπως κι αν επιλέξετε να το κάνετε, βρείτε έναν τρόπο να παραμείνετε συνδεδεμένοι με αυτό που θέλετε να κάνετε. Μάθετε τι συμβαίνει στην κοινότητα των φοιτητικών υποθέσεων και σχηματίστε τις δικές σας απόψεις και σκέψεις.
Βρείτε ένα χόμπι μη φοιτητικών υποθέσεων.
Όσο χρήσιμο μπορεί να είναι το να παραμένετε συνδεδεμένοι, το να τους αφήσετε να καταναλώνουν δεν θα είστε υγιείς. Βρείτε έναν τρόπο να εξισορροπήσετε τις σχέσεις και το ενδιαφέρον των μαθητών διαβάζοντας βιβλία για διασκέδαση, ζωγραφίζοντας, πηγαίνοντας βόλτες έξω ή διδάσκοντας κάτι στον εαυτό σας μέσω των σεμιναρίων του YouTube. Τα δύο πρώτα στοιχεία θα γίνουν ευκολότερα αν μπορείτε να βρείτε ενέργεια σε διαφορετικά μέρη.
Κρατήστε υποστηρικτικά άτομα.
Όπως ανέφερα προηγουμένως, υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να νοιάζονται πολύ για σένα, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουν. Και ενώ μπορεί να νιώθετε καλύτερα να τους απομακρύνετε ή να μην τους μιλήσετε για αυτό, σας υπόσχομαι ότι θα βλάψει περισσότερο εσάς και αυτούς. Ο τρόπος με τον οποίο νοιάζονται για εσάς μπορεί να χρειαστεί να αλλάξει, αλλά μπορεί να είναι καλύτεροι σε αυτό εάν είστε πρόθυμοι να τους βοηθήσετε να το κάνουν. Το να το ξεπεράσουμε αυτό θα είναι πολύ πιο δύσκολο μόνοι μας, ειδικά όταν δεν χρειάζεται να το περάσουμε μόνοι μας.
Θα κλείσω λέγοντας ότι μπορώ να φτάσω σε αυτό το σημείο γιατί αρκετοί άνθρωποι, πρώτα απ‘ όλα ο σύντροφός μου, με είχαν κολλήσει, με αγάπησαν, με στήριξαν και με προκάλεσαν να συνεχίσω όταν δεν το ήθελα και ένιωθα ότι δεν μπορούσα. Για να τους δείξω πόσο ευγνώμων είμαι για αυτήν την αγάπη και την υποστήριξη, το ίδιο προσφέρω και σε εσάς. Εάν διαβάζετε αυτό και περνάτε κάτι σαν αυτό που περιέγραψα, είμαι εδώ για να σας υποστηρίξω. Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος.
Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των μεταβάσεων, ειδικά στην πανεπιστημιούπολη. Ακολουθήστε το #SATtransitions για να διαβάσετε καθώς η κοινότητα σκέφτεται τη μετάβαση και την αλλαγή, προσωπικά και επαγγελματικά. Έχετε ιδέες για μια μελλοντική σειρά για το Student Affairs Collective; Επικοινωνήστε με τον Nathan Victoria στο Twitter στο @NathanVictoria ή μέσω email στο [email protected]
